Hoe werkt inbakeren?

Als je kindje net geboren is vertelt je kraamhulp of een andere moeder je vast wel eens over inbakeren. Inbakeren is een kindje in een doek of slaapzak wikkelen waardoor er minder bewegingsvrijheid is en onrust vermindert. Als slaapcoach ben ik een groot voorstander van inbakeren, maar als je er niets over weet kan het aanbod best overweldigend zijn. Daarom geef ik in deze blog antwoord op de vraag: Hoe werkt inbakeren?

De voordelen van inbakeren

Het gevoel wat je creëert met inbakeren is bekend voor je kindje door de maanden bij jou in de baarmoeder, ook daar heeft je kindje weinig ruimte en bewegingsvrijheid. Als je kindje op de wereld komt is er ineens allerlei ruimte om bijvoorbeeld de armen en handen te bewegen, dat kan er voor zorgen dat je kindje onrustig wordt. De meeste kindjes vinden inbakeren ontzettend fijn,  het is volgens Dr. Harvey Karp de eerste stap om jouw kindje meer rust te geven. Voor sommige baby’s is alleen inbakeren al genoeg om te kalmeren en ontspannen. Kindjes krijgen minder prikkels van buitenaf en ze kunnen zichzelf niet meer wakker slaan met hun eigen armen of handen. Inbakeren is daarom een enorme hulp bij in- en doorslapen in de eerste weken. Er zijn zelfs onderzoeken die beschrijven dat inbakeren de kans op wiegendood vermindert.¹ Het stimuleert de rugligging en  inbakeren voorkomt dat baby’s per ongeluk omrollen.

Starten met inbakeren

Inbakeren kan je direct vanaf de geboorte doen, overleg eventueel met je kraamhulp. Het is ook prima om later te starten met inbakeren, dat kan zeker nog tot de leeftijd van zes weken. Daarna is het effect wat minder groot omdat het Moro-reflex verdwijnt. Het Moro-reflex staat ook wel bekend als het ‘schrikreflex’ en je herkent het doordat je kindje een schrik-beweging maakt en de armen en handen snel open strekt.

Verschillende manieren van inbakeren.

Je kan inbakeren met een hydrofiele doek, maar er zijn ook allerlei handige inbakerslaapzakken te verkrijgen. Een slaapzak kan handiger zijn als je kindje wat ouder wordt en zich makkelijk loswurmt vanuit een doek, het is daarom iets veiliger. Let er op dat jouw kindje voldoende bewegingsvrijheid heeft bij de benen. Je kindje moet zijn benen in opgetrokken stand kunnen spreiden, zoals een ‘kikkerstand’. Daarnaast is het belangrijk dat de benen gestrekt kunnen worden. Ik werk zelf graag met de inbakerslaapzakken van Puckababy en Pacco. Sommige kindjes slapen graag met hun armen omhoog, dan zijn de inbakerslaapzakken van Love To Dream perfect voor jouw kindje.

Stop met inbakeren als jouw kindje vier maanden oud is, of als jouw kindje gaat rollen. Je kan ‘cold turkey’ stoppen, waarbij je in één keer overgaat naar een normale slaapzak. Dit is vooral belangrijk als jouw kindje opeens gaat rollen en inbakeren niet meer veilig is. Je kan ook langzaam afbouwen door eerst  één arm los te halen en later de andere arm los te halen.

Let er op dat je jouw kindje niet inbakert bij koorts, na een vaccinatie en dat je bij heupdysplasie met een arts overlegd. Er zijn speciale inbakerslaapzakken die geschikt zijn bij heupdysplasie.

Afbouwen van inbakeren

Ik adviseer af te bouwen vanaf de leeftijd van vier maanden en altijd gestopt te zijn op de leeftijd van zes maanden. Het afbouwen doe je door eerst één arm los te laten bij het inbakeren. Je kan bijvoorbeeld ook eerst met de dutjes starten en dit daarna een keer ‘s nachts proberen. Als het goed gaat doe je de andere arm vrij tijdens dutjes en de nachten zodat je het inbakeren uiteindelijk helemaal hebt afgebouwd.

Te lang doorgaan met inbakeren kan gevaarlijk zijn, als je kindje gaat rollen kan het op de buik terecht komen en zich niet omhoog houden met de armen. Zodra je kindje kan rollen is het belangrijk om direct met het inbakeren te stoppen en er voor te zorgen dat de armen van je kindje vrij zijn. Gebruik dan een slaapzak en geen dekens meer.

¹ C.A. Wilson, B.J. Taylor, R.M. Laing en anderen.  Clothing and bedding and its relevance to sudden infant death syndrome: further results from the New Zealand Cot Death Study. J Paediatr Child Health1994;30:506-12.